του Κώστα Μπετινάκη
Βάλτε το χέρι στην καρδιά και πείτε μας. Τι πιστεύετε περισσότερο σε κάποια ζητήματα, εκείνο που προβάλλεται από τα επίσημα χείλη της κυβέρνησης (οποιασδήποτε χώρας) ή εκείνο που σχολιάζεται από κάποιους «αμφιλεγόμενους» αμφισβητίες της επίσημης άποψης, με ατράνταχτα επιχειρήματα;
Αν απαντήσετε το δεύτερο, είσαστε συνωμοσιολόγος. Αν απαντήσετε το πρώτο, είσαστε καλός υπάκουος και ευνομούμενος πολίτης. Τέτοιους μας θέλουν εξ άλλου. Όχι περιττές σκέψεις, βρε αδερφέ…
Παράδειγμα πρώτο: Ποιος δολοφόνησε τον πρόεδρο Τζον Κένεντι;
Το πόρισμα της επιτροπής Γουόρεν, λέει ο Λη Χάρβευ Όσβαλντ.
Η ταινία του Όλιβερ Στόουν περιλαμβάνει τις κυριότερες πτυχές συνωμοσιολογίας. Με μελέτες, σχεδιαγράμματα στοιχεία που αμφισβητεί τα συμπεράσματα της επιτροπής Γουόρεν.
Άλλο παράδειγμα: Στον πόλεμο του Ιράκ, τόσο ο τότε πρόεδρος Μπους, όσο και ο τότε πρωθυπουργός της Βρετανίας ξέσκιζαν τα ιμάτιά τους και υποστήριζαν ότι ο πόλεμος επείγει, επειδή το Σαντάμ Χουσεΐν διέθετε όπλα μαζικής καταστροφής.
Τους είχατε πιστέψει; Παρόλο που η άποψη αυτή είχε έντονα αμφισβητηθεί όχι μόνο επίσημα από αξιωματούχους αμερικανικών υπηρεσιών που έκαναν επιτόπου επιθεωρήσεις, ο πόλεμος έγινε, ο Σαντάμ εκτελέστηκε και το Ιράκ βρίσκεται υπό αμερικανική κατοχή.
Να μην ασχολιόμαστε καλύτερα
Μέσα σε διάστημα λίγων εβδομάδων, δύο ένθετα του ελληνικού Τύπου ασχολήθηκαν με την «Συνωμοσιολογία»!
(περισσότερα…)